Over mij
Liefde voor het vak
Je moet dringend weg en je zoekt je autosleutels. Ze zijn niet op tafel, niet in je jas, niet aan het sleutelrek. Je hebt inmiddels op alle gangbare plekken gekeken en moet andere dingen proberen. Dan trek je de koelkast open en daar liggen ze eindelijk. Je hart maakt een klein sprongetje. Precies dat geluksgevoel geeft de wiskunde mij als ik bij een nieuw probleem na flink wat denk- en puzzelwerk de juiste oplossing weet te vinden. Die momenten van euforie, de schoonheid van hoe een en ander aan elkaar verbonden is, het goede gevoel van iets opgelost te hebben, maken dat ik nog iedere dag zelf erg kan genieten van de wiskunde en al helemaal als met mijn hulp een ander dit gevoel mag ervaren.
Leraarschap
Dat ik leraar zou worden wist ik al vrij vroeg. Zo gaf ik op mijn 14e al les aan ouderen in het programma WordPerfect 5.1. Ook tijdens mijn schoolcarrière merkte ik dat klasgenoten soms liever mijn uitleg hadden dan die van de docent. Ik haalde er voldoening uit als iemand verder had geholpen. Wat vind ik er nu zo leuk aan? Lees deze vertaalde quote eens van de begenadigde wiskundige Andrew Wiles.
"Misschien kan ik mijn ervaring met wiskunde het beste beschrijven in termen van het betreden van een donker herenhuis. Men gaat de eerste kamer binnen en het is donker, echt donker. Men struikelt in het rond en stuitert tegen de meubels aan. En gaandeweg leer je waar elk meubelstuk is. En uiteindelijk, na een half jaar of zo, vind je een lichtschakelaar, je zet hem aan en opeens is het allemaal verlicht. Je kunt precies zien waar je was" – Andrew Wiles. (Bekijk hier het filmpje.)
Mag het licht aan
Andrew Wiles vond als eerste na 300 jaar het bewijs voor de laatste stelling van Fermat. Hij kon zelf het lichtknopje vinden en aandoen. Ik ben docent geworden omdat ik er veel plezier uithaal om mensen die dat zelf wat minder goed kunnen naar het lichtknopje te leiden. Het blijft prachtig om de reacties van mensen te zien als het licht in hun kamer aangaat.
Hoe doe ik dat?
Ik werk met veel passie, humor en relativeringsvermogen, helemaal in dienst van wat de student nodig heeft. Ik vertel veel over de achtergrond, waardoor zaken beter blijven hangen. Met regelmaat maak ik gebruik van zelfbedachte didactieken, zoals het Stippenplan van Kanhai (Combinatoriek en Kansrekenen) en de HVCC-methode (Integreren). Deze hulpmiddelen worden als zeer prettig ervaren, omdat ze zijn bedacht door te kijken door de ogen van mijn leerlingen.
Bijvoorbeeld
Doordat ik sterk associatief denk, ben ik in staat om outside-the-box en creatief te denken. Zo had ik ooit een leerling die de richtingscoëfficiënt niet snapte. Ik nam hem mee naar de gymzaal, waar ik een bankje steeds schuiner aan het wandrek hing. Ik vroeg de leerling er iedere keer overheen te lopen, zijn ervaringen te delen en een antwoord te formuleren op de vraag: ‘Waarom voelt het de ene keer nou zwaarder/lichter dan de andere?’
Mijn formule
Als ik als mijn werkwijze zou moeten vangen in een formule, dan zou dat zijn:
S(ucces)= I(nlevingsvermogen) x L(iefdevoorhetvak) x C(reativiteit)) x B(etrokkenheid) x R(esultaatgerichtheid)
Welkom in mijn WiskundeLab
Ik ben er trots op dat er bij mij nog nooit een leerling alleen op wiskunde is gezakt. Ook vallen mijn examenresultaten doorgaans binnen de daarvoor gestelde normen. Jij of je kind kunnen bij mij terecht voor bijlessen in alle soorten wiskunde, op ieder niveau. Klinkt mijn werkwijze goed? Meld je dan aan voor een gratis intakegesprek.